2800 din (50 km)
Kada neko potroši deceniju svog života da bi napisao 40 godina istorije svog zavičaja onda mu se mora skinuti kapa.
Potomak loze koja je iznjedrila i čuvenog jereja Obrena Đ. Kozića prečešljao je mnoge arhive i brojne publikacije da bi nam predočio vrijeme naših predaka.
Recenzent dr Draga Mastilović je istakao da je ovo djelo pomjerilo saznanja o navedenom periodu posebno naglašavajući visoku izvornu vrijednost ovog djela.
Nema porodice iz tog vremena koju autor nije pomenuo osvrnuvši se na vrijeme dolaska u Ljubinje kao i njihovo porijeklo.
500 din (10 km)
Reč je o delu koje je Jovan Dučić napisao 1908. godine tokom boravka u Italiji. Originalan naziv dela je “L’ annesionne della Bosnia e dell’Erzegovina e la questione serba”, a štampan je u Rimu u štampariji Lubrikana 1908. godine
Dučić se pokazao kao izuzetan znalac međunarodnih prilika i odnosa toga vremena. Vrlo temeljno prikazuje genezu istorije interesa velikih sila na Balkanskom poluostrvu. Tekst ove knjige decenijama je bio sakriven od srpske javnosti, a iako pisan pre 106 godina gotovo da je aktuelan i danas.
Knjiga koja sadrži originalan rukopis na italijanskom i prevod na srpskom obogaćena je faksimilima dokumenata iz tog vremena i sa beleškama priređivača Miladina Miloševića predstavlja dragoceno istorijsko štivo.
1000 din
Knjigu čine 182 diplomatska spisa i 14 izvora iz veoma bogate diplomatske karijere Jovana Dučića, koja je trajala od 1910. do 1941. u devet država i 13 misija. Priređivač ove knjige proveo je decenije izučavajući Dučićevu diplomatsku karijeru. Neki Dučićevi rukopis su po prvi put predstavljeni javnosti. Njegov osoben stil pisanja kao i vrlo precizne analize predstavljaju praktični priručnik za sadašnje i buduće diplomate.
Kao izuzetno obrazovan čovek sa preciznim analizama i prognozama Dučićevi spisi predstavljaju pravo istorijsko blago. Kako Dučić i o nezanimljivim temama piše zanimljivo za većinu čitalaca ova knjiga je pravi bestseler.
500 din
Srpsko-rusko bratstvo pečaćeno je vekovima, često i krvlju, zajednički prolivenoj protiv istih neprijatelja. Ti neprijatelji činili su i čine sve da nas što više udalje i razdvoje, najčešće preko naše evropeizirane i pozapadnjačene inteligencije, ali u dubini narodnog bića osećanje srpsko-ruske jedinstvenosti nikada nije bilo moguće ugasiti. Među mnogim sličnostima duha Srba i Rusa, nalazi se i jak poriv za sastradavanjem, poriv sažaljenja nad nezaštićenim, kako bićem tako i narodom i ta blagočestiva odlika krasila je sve junake ovog diptiha o srpsko ruskim Promisliteljskim vezama. Ta “slabost” po zapadnim merilima vrednosti, pretvorila se u veliku snagu Srba i Rusa kao naroda, jer sila sastradavanja uistinu je velika sila i ona je do današnjih dala ostala u srcima ruskog i srpskog čoveka. Zbog toga treba verovati u preporod svog roda, jer je mnogo lakše preovladati greške uma od grešaka srca. Kao i u knjizi „Znameniti Srbi u ruskoj istoriji” i u ovoj knjizi među izobiljem ruskih delatnika koji su dali veliki doprinos u srpskoj istoriji, ponovo smo se ograničili na simboličnih 12 ličnosti.
500 din
Dok su, po rečima vladike Nikolaja, srpski sinovi odlazili na Zapad sa torbama prepunim vrlina, a vraćali se sa torbama prepunim zabluda, sa Istokom je bilo obrnuto – uzajamna bogoljubiva nadogradnja prožimala je mnoge srpske velikane u Rusiji, kao i mnoge ruske velikane u Srbiji.
Promisliteljske, mistične veze između Srba i Rusa građene su vekovima i nijedan neprijatelj nije uspeo da te veze pokida…
400 din
Ma koliko to banalno izgledalo, u našem životu uvek ima mesta za podvige. Gospod nam je zapovedio da ljubimo bližnjeg svoga, a takvi bližnji nisu samo naši ukućani i saradnici u borbi nego i svako ko nam se našao u blizini, to jest svako koga nam Gospod pošalje. Ali, da nas lukavi duh ne bi skrenuo s puta i pomešao u našoj svesti hijerarhijske vrednosti – shvatanje toga šta predstavlja cilj a šta sredstvo – mi moramo sačuvati duhovnu trezvenost.
Upravo su pozivanjem na duhovnu trezvenost i usklađenost naših želja s našim mogućnostima i ispunjeni tekstovi Ranka Gojkovića.
400 din
Ova knjiga – čiji izlazak smatra neophodnim i pravovremenim arhiepiskop Vladivostočni i Dalekoistočni Venijamin – plameni je poziv patriotama Rusije da se vrate veri svojih otaca, koju su čuvali tokom cele istorije Rusije, da se vrate Bogu i postanu Božiji. Zato, ako želimo da spasemo Rusiju bez Boga, tada ni rat više neće biti Božiji, već naš...
400 din
Slom socijalističkog državnog sistema, koji je doveo do oslobođenja ruske i srpske Crkve od ugnjetavanja komunističke ideologije i partijskog diktata, istovremeno je doveo narode ruske slovenske civilizacije do strašne geopolitičke katastrofe. Posebno su postradali Rusi i Srbi, kao narodi koji su u najvišem stepenu sačuvali imperijski mentalitet. Razmišljajući o posledicama kraha socijalističkog sistema, poznati ruski disident, filozof Aleksandar Zinovjev je aforistički primetio: „Ciljali su komunizam, a pogodili Rusiju“. Ništa manje ispravno nije reći: „Ciljali su komunizam, a pogodili Srbiju“.
400 din
Tihomirov je, prvenstveno kao verujući pravoslavni hrišćanin, koji je svojom ruskom dušom iskreno zavoleo narod Srpski, kao posmatrač sa strane, u ovoj knjizi pokušao da ispiše Svetosavsko poimanje srpske istorije, epohe svetog Nikolaja Srpskog. Po mome skromnom mišljenju - više nego uspešno. Njegovo svetosavsko osmišljavanje tragičnih srpskih podela na četnike, partizane i ljotićevce, (koje su se iz tragičnog ratnog perioda, prenele i u posleratni period u srpsku emigraciju i koje i danas traju) daje nadu da se te podele mogu prevazići. U trenucima kada je naš narod pred provalijom, sličnom onoj u kojoj se našao pred Drugi svetski rat, prevazilaženje tih podela i povratak sa sodomskog evropskog puta, na put Svetog Save i Svetog Nikolaja, predstavlja uslov biološkog opstanka Srpskog naroda.
400 din
Glavni zadatak Svete stolice danas se ogleda u postizanju priznanja Pravoslavnih Crkava primata rimskog episkopa, koje se može krajnje široko tumačiti i zamisliti kao glavešinstvo njegove vlasti. Ključnu ulogu u ostvarivanju toga treba da odigra konstantinopoljski patrijarh Vartolomej, koji zauzima jasnu prorimokatoličku poziciju i istovremeno proameričku poziciju. On treba da utvrdi u Pravoslavlju, od papizma pozajmljenu ideju o konstantinopoljskom patrijarhu kao vidljivoj glavi Pravoslavne Crkve, sa posebnim prerogativima njegove vlasti, da bi, pošto objedini sve Pomesne Crkve pod svoju vlast, stavio ih pod kontrolu pape, čije je prvenstvo on spreman da prizna.